www.tukhas.com
Related Articles
Το ζήτημα των χρημάτων ως κίνητρο στον εργασιακό χώρο δεν είναι καινούργιο. Χρόνια έρευνας και αμέτρητα βιβλία και άρθρα για τα κίνητρα περιλαμβάνουν αναφορές στα χρήματα. Ωστόσο, μεγάλο μέρος της εστίασης στα χρήματα και τα κίνητρα δείχνει τις επιφανειακές ανάγκες των ανθρώπων ή δείχνει την άμεση ικανοποίηση που φαίνεται να φέρνουν τα χρήματα. Η έρευνα γύρω από το χρήμα ως κίνητρο πρέπει να διερευνηθεί βαθύτερα, αν θέλουμε να κατανοήσουμε πραγματικά τη φύση της λεγόμενης σχέσης μεταξύ χρημάτων και κινήτρων.
Υπάρχουν πολλές προοπτικές που σχετίζονται με τα χρήματα και τα κίνητρα. Μερικά από αυτά είναι:
1. «Δεν βγάζω τόσα χρήματα όσα θα ήθελα (η έννοια του «πεινασμένου καλλιτέχνη»), αλλά αγαπώ απόλυτα τη δουλειά μου, ή την ευελιξία, ή τον έλεγχο που έχω, ή την ευκαιρία για δημιουργικότητα κ.λπ. “
2. «Πρέπει να είμαι σε αυτό το εύρος μισθών, να βγάλω τόσα χρήματα, γιατί πρέπει να με βλέπουν ως «κάποιος» σε αντίθεση με το «κανένας» στον κύκλο φίλων, γνωστών, οικογένειας κ.λπ. που βλέπουν τα «χρήματα» ως αξιοσημείωτο σήμα κάποιου είδους».
3. “Δεν είναι τα λεφτά, από μόνα τους, αλλά αυτά που μου “παίρνουν” τα λεφτά…δηλαδή, τα υπάρχοντα, τα πράγματα, ο υλισμός κ.λπ., δείχνοντας πάλι, για κάποιους, το “είμαι κάποιος” και αναγνωρίζεται, και αποκτώντας αυτοαναγνώριση, με βάση το υλικό τους».
4. «Χρειάζομαι όλο και περισσότερα χρήματα καθώς δεν θα μου φτάνουν ποτέ, αντανακλώντας το σύνδρομο «τα έξοδά σου πάντα αυξάνονται για να καλύψουν το εισόδημά σου»…όπως είπα σε έναν δικηγόρο μου πελάτη, «Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις με 2 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορείς να ζήσεις με 3 εκατομμύρια;»
5. Γεμίζοντας ασυνείδητα την ψυχοσυναισθηματική «τρύπα» της έλλειψης και της έλλειψης…που συνυπολογίζει ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω…και είναι ο οδηγός της εμμονής να έχεις χρήματα και να χρειάζεσαι περισσότερα χρήματα και τι «παίρνουν» τα χρήματα. ένα για να νιώθεις (αν και φευγαλέα) ολόκληρος και ολοκληρωμένος. Η ψευδαίσθηση ότι τα χρήματα παρέχουν μια αίσθηση του εαυτού ή την αίσθηση της αξίας ή της αξίας κάποιου.
Στο τέλος της ημέρας, εγώ, για ένα, προσυπογράφω την εγγενή έννοια του κινήτρου, ότι το κίνητρο καθοδηγείται από τις αξίες κάποιου και επομένως είναι σημαντικό να εξερευνήσει κανείς τις αξίες του και από πού πηγάζουν οι αξίες του… από τον Αληθινό και Πραγματικό Εαυτό του , τον Εσωτερικό Πυρήνα κάποιου ή από ανάγκες που καθοδηγούνται από το εγώ για έλεγχο, αναγνώριση και ασφάλεια… λανθασμένες αξίες, η αδιάκοπη επιδίωξη των οποίων οδηγεί σχεδόν πάντα σε μια ζωή (σίγουρα όχι μια ζωή) βυθισμένη στην αυτοκαταστροφική σκέψη και συμπεριφορές που αντανακλούν απογοήτευση, αγανάκτηση, θυμός, μίσος, οργή, δικαίωμα, λανθασμένες επιλογές και το αίσθημα ότι δεν έχεις ποτέ ή δεν είσαι αρκετός.
Όταν κάποιος προέρχεται από τις βασικές του αξίες, η εσωτερική του αίσθηση για το τι είναι σημαντικό στη ζωή και τη ζωή, τότε το εγγενές ή το αυτο-κίνητρο, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας καλοζωισμένης ζωής, στη δουλειά, στο σπίτι και στο παιχνίδι… και βρίσκεται στο επίκεντρο της δημιουργικότητας, της αυτοδιαχείρισης, της αυτο-υπευθυνότητας, της υγιούς συμπεριφοράς (ψυχική, σωματική, συναισθηματική, πνευματική, κοινωνική, οικονομική). Το χρήμα, με αυτή την έννοια, έχει μια διαφορετική συναισθηματική και ψυχολογική ενέργεια γύρω του, μια πιο ήπια ενέργεια, όχι σε αντίθεση με την ενέργεια που αντικατοπτρίζεται σε κάποιον που λέει: «Αγαπώ τη δουλειά μου και δεν μπορώ να πιστέψω ότι πληρώνομαι για αυτό».
Πολλοί άνθρωποι, στην αδυσώπητη αναζήτηση του “χρήματος” στην πραγματικότητα χάνουν από τα μάτια τους τι ήταν στην πρώτη θέση που έβγαζε τους χυμούς τους… το να έχεις το γωνιακό γραφείο αποκλείει την αρχική αγάπη για το έργο, η απόκτηση του τίτλου παρεμβαίνει στην αρχική αγάπη κάποιου της καθοδήγησης και της υποστήριξης άλλων…ότι η αδυσώπητη πίεση να βγάλει και να έχει περισσότερα χρήματα γίνεται πιο σημαντική από τη χαρά που συνήθιζε να βιώνει όταν κάποιος ήταν επικεντρωμένος στην αγάπη του για την ίδια τη δουλειά. Το να χάνει κανείς το δρόμο του στην πορεία. Η κρίση μέσης ηλικίας… που τώρα ξεκινά στα 30.
Το χρήμα ως οδηγός στη συνέχεια συσκοτίζει τη σαφήνεια των επιλογών του και συχνά κάνει ατυχείς και αυτοκαταστροφικές επιλογές όταν ελέγχεται από χρήματα. Εγώ, για πρώτη φορά, το βλέπω αυτό όλη την ώρα στη δουλειά μου με πελάτες… μερικοί που έχουν κάνει αυτοκαταστροφικές επιλογές στην επαγγελματική τους ζωή, την κοινωνική ζωή και την πνευματική τους ζωή, επειδή ο φακός με τον οποίο έβλεπαν τον κόσμο τους και τη θέση τους στην ο κόσμος είχε γίνει «πράσινος».
Για πολλούς από αυτούς που πιστεύουν ότι τα “χρήματα” είναι το σημάδι της επιτυχίας ή ότι τα χρήματα είναι ό,τι χρειάζονται για να είσαι “κάποιος”, κ.λπ., η μακροπρόθεσμη επιτυχία είναι συχνά ανέφικτη. είναι η «σισύφεια προσέγγιση στη ζωή.
Για πολλούς ανθρώπους, όταν έχουν βιώσει αρκετό θυμό, άγχος, αισθήματα ανεπάρκειας, τρόμου και μοναξιάς, που αντικατοπτρίζουν την ανάγκη τους για χρήματα, περισσότερα χρήματα και περισσότερα χρήματα, τότε έχουν το πραγματικό κίνητρο να αλλάξουν και να προσαρμοστούν ζωή και τρόπος ζωής που είναι αληθινός Βασίζονται σε αξίες, αξίες που πηγάζουν από τον Αληθινό και Πραγματικό Εαυτό τους, όπου τα χρήματα είναι σημαντικά, αλλά όχι μια εμμονή (συνειδητή ή ασυνείδητη).
Το κίνητρο από αυτό το μέρος είναι πολύ διαφορετικό. Το κίνητρο από αυτό το μέρος δεν περιορίζεται από εσωτερικευμένες πιέσεις για να έχει περισσότερα, από άκαμπτες εσωτερικές δομές ή πεποιθήσεις, από την παραλυτική αυτοκριτική ότι κάποιος δεν είναι (συμπληρώστε το κενό) λόγω έλλειψης αρκετών χρημάτων (ό,τι κι αν είναι αυτό). Η πραγματική αξία και η αξία κάποιου δεν στηρίζονται οικονομικά. Ότι ο σκοπός του ατόμου στη ζωή και το νόημα που αντλεί από την εργασία καθοδηγείται εγγενώς από τις Εσωτερικές Βασικές Αξίες του.
Από αυτό το μέρος, κάποιος έρχεται στον κόσμο της δουλειάς ή του παιχνιδιού από την οπτική γωνία ενός ολόκληρου ατόμου, ως εκείνου του οποίου οι επιλογές, οι βουλήσεις, τα κίνητρα και οι προθέσεις καθοδηγούνται από μια ελευθερία που μέχρι τώρα ήταν περιορισμένη και περιορισμένη από την «αξία» του χρήματος.
Τέλος, έχω διασταυρωθεί με ανθρώπους που πιστεύουν ότι τα χρήματα τους επιτρέπουν να είναι αυτόνομα. Εγώ, βλέπω ακριβώς το αντίθετο. Αυτά τα χρήματα έχουν αναγκάσει πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους να ζουν σε μια συναισθηματική και ψυχολογική φυλακή της οποίας τα κάγκελα είναι οι αυτοκαταστροφικές, αυτοσαμποταριστικές και ελεγχόμενες πεποιθήσεις και συμπεριφορές που οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν, να είναι και να έχουν με τρόπο που τους αναγκάζει σε μια τρόπο ζωής (και πάλι, όχι ζωή) που μιμείται τον τρόπο ζωής των ανθρώπων που ζουν στις φυλακές τους και στις δύο πλευρές τους…την ψευδαίσθηση της αυτονομίας, όχι τις πράξεις κάποιου που ζει από τη θέση του Αληθινού και Πραγματικού εαυτού του.
Από αυτόν τον Εσωτερικό Εαυτό, η ενέργεια του «είμαι», «μπορώ», «θα», «έχω», «επιλέγω», «αγαπώ», «δημιουργώ» και «απολαμβάνω», δηλαδή , κίνητρο και πρόθεση, ρέει με μια αίσθηση σκοπιμότητας, ευκολίας, χάρης, τακτοποίησης και γείωσης που δεν έχει «τιμή».
(γ) 2005, Peter G. Vajda, Ph.D. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος σε όλα τα μέσα.
