Εύκολο ψάρεμα βράχου σε Ελλάδα και Κύπρο: Τα ψάρια εξελίσσονται! Οι Ψαράδες?

Η Κύπρος είναι όπου σπούδασα. Άφησα εκεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ψυχής μου και των προσπαθειών μου. Σε αντάλλαγμα έλαβα πολλές ευλογίες: γνώση, καλούς φίλους, νονούς.

Έχω ψαρέψει σε πολλά μέρη στην Κύπρο και έχω βρεθεί στη θάλασσα με κάθε ευκαιρία. Εκείνα τα χρόνια, το LRF δεν ήταν στο λεξιλόγιο κανενός και τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Αν και ψαρεύω από μικρός, δεν περίμενα ότι μια μέρα θα ασχοληθώ τόσο βαθιά με το αθλητικό ψάρεμα και τη συγγραφή όσο σήμερα.

Τότε, ήταν πιο σημαντικό να περνάς καλά από το να βγάλεις μια καλή φωτογραφία τα ψάρια που έπιασες. Μια εποχή που μπορεί ακόμα να μου διδάξει πολλά.

ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ
Μέσα από τη συνεργασία μου με πολλούς Κύπριους ειδικούς και επαγγελματίες στο χώρο της αλιείας, παραμένω ακόμα πολύ έντονα προσανατολισμένος σε αυτό το νησί που αγαπώ πολύ. Μιλάω επίσης σχεδόν καθημερινά με Κύπριους ψαράδες όλων των επιπέδων και τεχνικών.

Αυτό που βλέπω στα κυπριακά ύδατα είναι κάτι που ισχύει σχεδόν παντού στην ευρύτερη ελληνική περιοχή: μια σοβαρή επιδείνωση της παράκτιας θαλάσσιας ζωής. Οι λόγοι για αυτό είναι διαφορετικοί και γνωστοί. Ο άνθρωπος καταστρέφει το ίδιο του το σπίτι. Οι φίλοι από την Κύπρο υπέβαλαν τότε «καταγγελία». Όταν βλέπουν τα ψάρια που αλιεύουμε στην Ελλάδα, όπου ζούμε ή στα ταξίδια μας, τονίζουν ότι η Κύπρος είναι τόσο φτωχή που δεν συγκρίνεται. Και το ακούω συνέχεια.

Παράλληλα μιλάω με ανθρώπους από την Κύπρο που ψαρεύουν σε μέρη που έχω ψαρέψει. Για να είμαι ειλικρινής, είναι λίγοι, αλλά είναι έμπειροι ψαράδες και άνθρωποι που δεν υπολογίζουν κόπο, χρόνο ή χρήμα για να πάρουν ψάρια. Υποθέτω ότι η Κύπρος έχει πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα έχω στοιχεία ότι σε πολλές περιπτώσεις «οι πεισματάρηδες κερδίζουν».

Νομίζω ότι οι φίλοι από την Κύπρο δεν πρέπει να απελπίζονται τόσο όσο να προσπαθούν να αλλάξουν τη στρατηγική και τις προσδοκίες τους. Το νερό γίνεται όλο και πιο φτωχό σε όλο τον κόσμο. Γινόμαστε όμως εξυπνότεροι; Και πώς μπορούμε να μάθουμε από το «παράδειγμα» της Κύπρου και να το εφαρμόσουμε σε μέρη της χώρας μας που έχουν υποβαθμιστεί σημαντικά ή είναι απλά δύσκολα;

Σε αυτό, το πρώτο μου άρθρο, θα ήθελα να παρουσιάσω μερικές τεχνικές λεπτομέρειες που έχουν αλλάξει τα δεδομένα για μένα πολλές φορές, σε πολλά διαφορετικά μέρη και υπό διαφορετικές συνθήκες. Πράγματα που πιστεύω ότι θα βοηθήσουν τους φίλους του LRF στην Κύπρο να βελτιώσουν την αλιευτική τους προσέγγιση σε ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον. Το θέμα είναι λίγο περίπλοκο, οπότε θα το παρουσιάσουμε σε διαδοχικά άρθρα, ξεκινώντας από το πρώτο μέρος.

ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΚΑΛΗ ΜΑΘΗΣΗ
Στις περισσότερες χώρες, το ψάρεμα δεν ήταν αυτό που είναι. Όταν μιλάω με ψαράδες από όλο τον κόσμο, βλέπω τώρα ένα κοινό θέμα που ισχύει και για το παράδειγμα Ελλάδας/Κύπρου. Πέρασαν οι εποχές που το ψάρεμα έφερνε ψάρια ακόμα και σε ένα χαλαρό ταξίδι στο κοντινό μας λιμάνι. Αυτό συμβαίνει γιατί έχει τελειώσει το ψάρι. Αυτή είναι ξεκάθαρα η μία πλευρά.

Το μειονέκτημα είναι ότι τα ίδια τα ψάρια μαθαίνουν συνεχώς να συνδέουν την ανθρώπινη δραστηριότητα με τον κίνδυνο και εξελίσσονται για να επιβιώσουν. Κατά καιρούς, πολλοί από εμάς βλέπουμε λαβράκια στα μέρη που γνωρίζουμε ότι είναι τόσο σκοτεινά που δεν τσιμπάνε τίποτα και αναρωτιόμαστε πώς τα καταφέρνουν να τσιμπήσουν. Αυτή είναι φυσικά η καλή περίπτωση. Το χειρότερο και πιο αληθινό σενάριο είναι απλά χωρίς ψάρι ή πολύ λίγα ψάρια.

Όσοι θέλουν να συνεχίσουν με επιτυχία το ψάρεμα σε κοντινά και οικεία μέρη και έχουν δικαίωμα σε συστηματικά αλιεύματα συνήθως πρέπει να αναζητούν πολύ εντατικά εξοπλισμό και να αλλάζουν προσέγγιση και τεχνικές.

Σε ένα λιμάνι όπου το μπάσο δεν χτυπάει πια το σούρουπο ή το ξημέρωμα, έχουν ξεκλειδώσει τις μεταμεσονύχτιες ώρες. Όπου δεν εκτιμούσαν το spinning, πιάστηκαν με αγγλικά ή απλά εκεί που δεν εκτιμούσαν πλέον τις γνωστές τεχνητές τεχνικές, κάποιοι το πίεζαν με πιο εξελιγμένες προσεγγίσεις (π.χ. πέλματα σιλικόνης με Cheburaska ή offset, dropshot κ.λπ.). Θα συζητήσουμε αυτές τις τεχνικές προσεγγίσεις λεπτομερώς άλλη φορά.

Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται έρευνα. Ξέρω πολλά παραδείγματα ανθρώπων στην Κύπρο και την Ελλάδα που επιμένουν σθεναρά ότι το λιμάνι που ψαρεύουν δεν ζει πια και την επόμενη μέρα φίλοι από το ίδιο λιμάνι μου στέλνουν φωτογραφίες από πολύ όμορφα ψάρια.

Σε αυτή την περίπτωση, ένα πράγμα είναι κοινό: οι πρώτοι δεν έχουν αλλάξει τρόπο, επιμένουν να ψαρεύουν με τον τρόπο που ψάρεψαν και επομένως εξακολουθούν να περιμένουν να πιάσουν ψάρια. Η φύση είναι επίπονη, τα ψάρια εξελίσσονται, αλλά όχι εμείς! Τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό;

ΑΛΙΕΙΑ ΩΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
Μια συμβουλή που δίνω από τα βάθη της καρδιάς μου και είμαι απόλυτα πεπεισμένη ότι θα λειτουργήσει είναι η εξής: Το σύγχρονο ψάρεμα απαιτεί ταξίδια και πολλή περιπλάνηση, εξερεύνηση νέων τόπων, θάρρος να περπατάς πολύ, συνεχείς κινήσεις και ως εκ τούτου πολλά κόπο και χρήμα. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει τώρα και μιλάω πάντα για τις τεχνικές με τις οποίες ασχολούμαι και βασίζονται σε τεχνητό δόλωμα από την τράπεζα.

Και στην Κύπρο και στην Ελλάδα όσοι γνωρίζω που ψαρεύουν ακολουθούν συστηματικά την ίδια στρατηγική. Αλλάξτε τοποθεσίες, εξερευνήστε και καλύπτετε μεγάλες αποστάσεις κάθε φορά. Αυτοί οι άνθρωποι συχνά οδηγούν για ώρες για να φτάσουν στον προορισμό τους. Περιπλανιούνται σε δύσκολα χωράφια, εργάζονται σκληρά για να πλησιάσουν δύσκολες ψαρότοπες και ακόμη και τότε δεν σταματούν, αλλά περιπλανώνται κατά μήκος της όχθης, κάνουν μερικές βολές ανίχνευσης σε κάθε σημείο και μετά προχωρούν.

Πάνε στο ψάρι και όχι το αντίστροφο. Φυσικά τρώνε πολύ συχνά και «κουλούρια», αλλά είναι και αυτοί που πιάνουν ψάρια.

Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν που να βγάζει τακτικά ψάρια από το αμάξι του είτε μένει σε νησί είτε σε πόλη. Αν είσαι ένας από αυτούς, μπράβο, είσαι μια χαρά! Αγαπήστε και σεβαστείτε τη χώρα σας και να είστε μετριοπαθείς και συνετοί, γιατί δεν θα διαρκέσει για πάντα.

Επενδύστε κόπο και χρόνο
Αν δεν είστε ένας από αυτούς, σας συμβουλεύω να δείτε τα δεδομένα και να σκεφτείτε με ειλικρίνεια: Κύπριοι ή Έλληνες, αν όντως δεν υπάρχουν ψάρια ή απλά δεν κάνετε αυτό που απαιτεί η εποχή για να τα πιάσετε. Δεν γίνεται αυτός που πιάνει ψάρια να κάνει τόσο κόπο και εμείς να θέλουμε να πιάσουμε κάνοντας αυτό που κάναμε!

Η ανάγκη για ανάπτυξη και επένδυση σε προσπάθεια/χρόνο είναι αυτό που θέλω να τονίσω. Για άλλους αναγκαίο κακό, για άλλους απλώς απαίτηση. Στο επόμενο άρθρο θα προτείνω μερικές στρατηγικές και τεχνικές προσεγγίσεις που μπορούν να ελέγξουν τα λάθη που κάνουμε και πράγματα που μπορούν να μας βελτιώσουν τεχνικά.

Στο τελευταίο μέρος θα προτείνω τρόπους με τους οποίους μπορούμε να «διαβάσουμε» ένα μέρος για να δούμε αν υπάρχουν ψάρια εκεί και αν ναι, πώς μπορούμε να τα προσεγγίσουμε. Δεν θα αλλάξουν όλα ως δια μαγείας. Υπάρχουν τραγικές περιπτώσεις ερημοποίησης στη θάλασσα. Ωστόσο, κάπου υπάρχει ακόμα μια γωνιά με ψάρια να μας περιμένει. Στο χέρι μας είναι να το βρούμε, και όταν το βρούμε, να το σεβαστούμε.

Και είναι στο χέρι μας -και εδώ είναι ίσως το πιο σημαντικό- να σκεφτούμε πώς και εμείς συμβάλαμε στην καταστροφή και πώς μπορούμε να ζήσουμε για να βοηθήσουμε την κατάσταση και να μην την επιδεινώσουμε.

Διασκεδάστε, με σεβασμό, με την επιθυμία για αυτοβελτίωση και κυρίως με επίκεντρο τις δικές μας ελλείψεις!