Διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1: εξελίξεις, προκλήσεις και ενθάρρυνση

Γράφει ο Αριστοτέλης Παναγιωτόπουλος, Παιδοενδοκρινολόγος, Διαβητολόγος, Διευθυντής Κλάδου Λιπιδιακών Διαταραχών, Κέντρο Παίδων Αθηνών

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 (ΣΔ1), μια χρόνια αυτοάνοση νόσος, απαιτεί προσεκτική θεραπεία για τη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Με τη βοήθεια της τεχνολογικής προόδου, των αλλαγών στον τρόπο ζωής και της οικογενειακής υποστήριξης, τα παιδιά με ΣΔ1 μπορούν να ζήσουν ικανοποιητικές ζωές στη σύγχρονη κοινωνία.

Οι ραγδαίες πρόοδοι στην ιατρική τεχνολογία έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο διαγνώσεις όπως ο ΣΔ1 επηρεάζουν τη ζωή των ασθενών. Οι συσκευές συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης (CGM) και οι αντλίες ινσουλίνης έχουν φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι ασθενείς διαχειρίζονται την ασθένειά τους – ελαχιστοποιώντας τους κινδύνους για την υγεία και τον αντίκτυπό τους στον ενεργό τρόπο ζωής.

Οι έφηβοι με ΣΔ1 που χρησιμοποιούν συσκευή παρακολούθησης γλυκόζης σε πραγματικό χρόνο (CGM) και αντλία ινσουλίνης έχουν σημαντικά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, είναι πιο πιθανό να επιτύχουν τους προτεινόμενους στόχους και έχουν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση σε σύγκριση με τους νέους που χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους θεραπείας. σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες.

Μελέτη SWEET: Με συνιστώμενο στόχο χρονικού εύρους (70-180 mg/dL) πάνω από 70%, το ποσοστό των εφήβων που πέτυχαν αυτόν τον στόχο ήταν υψηλότερο μεταξύ εκείνων που χρησιμοποιούσαν CGM σε πραγματικό χρόνο συν μια αντλία ινσουλίνης (36,2%). Αυτό το ποσοστό ήταν το δεύτερο υψηλότερο μεταξύ εκείνων που χρησιμοποιούσαν χρήση CGM σε πραγματικό χρόνο συν ένεση (20,9%), ακολουθούμενο από διαλείπουσα χρήση CGM συν ένεση (12,5%) και στη συνέχεια διακοπτόμενη χρήση CGM συν χρήση ινσουλίνης με αντλία (11,3%).

Στην ίδια μελέτη, φάνηκε ότι η χρήση CGM σε πραγματικό χρόνο με ή χωρίς αντλία ινσουλίνης συσχετίστηκε με μικρότερο ποσοστό νεαρών ατόμων με σοβαρά υπογλυκαιμικά επεισόδια σε σύγκριση με τη χρήση CGM που σαρώθηκε κατά διαστήματα με ή χωρίς αντλία ινσουλίνης.

Η πρόοδος της τεχνολογίας προσφέρει στις οικογένειες έναν πιο άμεσο και ευκολότερο τρόπο παρακολούθησης και διαχείρισης του διαβήτη του παιδιού τους, ακόμη και εξ αποστάσεως. Αυτό μειώνει περαιτέρω το άγχος του προγραμματισμού ταξιδιών και γευμάτων εκ των προτέρων. Και επιτρέπει μεγαλύτερη ευελιξία σε ένα παιδί που συμμετέχει ενεργά σε δραστηριότητες όπως ο αθλητισμός και ο χορός.

Σε συνδυασμό με τις τεχνολογικές εξελίξεις, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής παίζουν βασικό ρόλο στη θεραπεία του TDM1. Η διατροφική εκπαίδευση και ο προγραμματισμός γευμάτων βοηθούν τα παιδιά να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με τη διατροφή τους, επιτρέποντας τον καλύτερο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα. Η τακτική άσκηση είναι απαραίτητη καθώς βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τη συνολική ευεξία. Επιπλέον, τεχνικές διαχείρισης του στρες, όπως ο διαλογισμός και η επίγνωση μπορούν να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

Είναι υψίστης σημασίας να ενθαρρύνουμε τα άτομα με TDM1 να αναλάβουν ενεργό ρόλο στη φροντίδα τους. Η εκπαίδευση σχετικά με τη νόσο, τη θεραπεία της και τις πιθανές επιπλοκές επιτρέπει στους ασθενείς να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις. Ο καθορισμός ρεαλιστικών στόχων και η οικοδόμηση ενός δικτύου υποστήριξης επαγγελματιών υγείας, μελών της οικογένειας και συνομηλίκων προάγει την αίσθηση ελέγχου και εμπιστοσύνης.

Είναι σημαντικό ο ασθενής και η οικογένεια να λαμβάνουν ολοκληρωμένη ιατρική φροντίδα και εκπαίδευση από μια διεπιστημονική ομάδα επαγγελματιών, όπως αυτή του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών, που γνωρίζουν τις τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα και στο μέλλον.